Hoogte stage met ontslakkingskuur

Zo jullie hebben weer even niets van ons gehoord. Maar ondertussen hebben wij grote hoogtes
bereikt. We zitten nu In Chivay, een plaats om vanuit de Colca canyon de zien.
Om hier te komen vanuit Arequipa (2300 mtr), zijn we een pas over gegaan van 4900 mtr, en Chivay ligt op 3300 mtr.
De weg hier naar toe was mooi, overal zie je vulkanen, waarvan er een vorige week nog een rookpluim heeft laten zien.
We hebben op de hoogvlakte Vicunas gezien, een kameelachtigen, die lijkt op een lama ( iets kleiner en wit met kaneel kleur). De wol van de Vicunas is heel, heel zacht ( nog zachter dan angora).
Een keer in het jaar worden de, in het wild levende dieren, bij een gedreven in een kraal en geschoren. Dit levert per dier 250 gr wol op. Dus jullie kunnen we optellen dat de trui van Vicuna wol het niet gaat worden, zelfs niet een ienie mini sjaaltje.
Buiten het uitzicht was de rit een ware ontslakkings keur. Om hoogte ziekte te voorkomen had Marco, onze gids, coca bladeren gescoord op de markt. Deze moet je als een soort pruim tabak kauwen, en in je wangzak bewaren. Hierdoor krijg je een beetje dove tong. Het is niet te pruimen (hihi), maar met een beetje zoetstof (stevia) kan het nog net. Maar dat is nog niet alles, je moet je ook nog te pletter drinken aan water. Boven op de 2 ltr. Die je normaal drinkt, nu nog minsten 2ltr voor de hoogte waarop we zitten. Voor iedere 1000 mtr 1 ltr erbij.
Nou laat ik ik zeggen je piest je eigen kwijt. Ieder stop word een inca bano. Piesen in het wild.
Soms gewoon om het kwartier een liter.
Gelukkig heeft dit alles goed geholpen. Je bent wat duizelig en hebt wat hoofdpijn. En dat zijn de minste verschijnselen die je kunt hebben. En op deze hoogte wordt je al kortademig van je schoenen aan trekken. En slapen is wat onrustig. Maar we hebben het tot nu toe in de hand.
Ik ben 's middags met een aantal van de groep en Gladys, de gids voor dit deel van de reis, naar het plazas des armes (centrale plein) gelopen door de stoffige straatje van Chivay. Hier lopen veel mensen nog in de locale kleding, wat ze heel kleurrijk maakt. Sommige dragen dan ook nog eens een zak die bijna net zo groot is als zij zelf op hun rug. Zo is ook hier de locale markt kleurrijk.
Er staan bijvoorbeeld mooi geklede dames met een karretje met daarin een pan met water die opgewarmd word, waaruit allerlei kruiden steken. Met nog wat andere helende drankjes, moet je dit drinken als thee.
Natuurlijk zijn er ook weer die mooie kinder snuitjes. En die Peruviaanse snuitjes doen het goed. 's Avonds eten met de bijna de hele groeper zijn er die wat meer last hebben van de hoogte. Eten met locale entertainment, zang en dans. Eerst is Sandor de l....., wat hij allemaal moest doen moet je hem zelf maar eens vragen. Daarna mochten we alle twee nog mee dansen door het hele restaurant.
De tweede dag in Chivay moesten we vroeg uit de veren, om de Condors in de Colca canyon op de thermiek naar boven zien komen vliegen. We hadden geluk er waren 3 van die reuzen met een spanwijdte van 3 mtr, die rakelings voorbij het uitkijkpunt vlogen.
Aansluitend hebben we nog een wandeling langs de canyon gemaakt. Muy tranquilo i.v.m. de hoogte. Dat was wel hijgen ,maar de uitzichten waren de moeite waard. Daarna wel ff last van mijn hoofd, dus maar snel een coca snoepje en een sloot water.
Vandaag was een reisdag, nog weer ff over die pas van 4900 mtr, nu wel eruit want we zijn al wat gewend aan de hoogte. Nou er stappen er weer enkele met koppijn de bus in. Bij mij zakt het gelukkig als we dalen, bij Sandor niet. Bij aankomst in Puno hebben de pilletjes niet geholpen. Eerst maar ff lunchen, want het is ondertussen ook alweer 3 uur.
We hebben geluk het is feest in Puno. Bijna voor de deur van het hotel gaat er een optocht langs op zijn Zuid Amerikaans, veel trommels en toeters.
Na de lunch sta ik natuurlijk te popelen om foto's te maken van dit kleurrijk spektakel. Sandor
gaat ff liggen, van slapen komt niet veel met een optocht voor de deur.
Dus hebben geluk wat het is net feest als wij er zijn, maar pech dat het waarschijnlijk tot vanavond laat duurt.
Vanavond nog ergens lekker eten en een pin automaat opzoeken.
Morgen het Titicacameer op en de riet eilanden bezoeken een daarna naar het eiland Amantami, waar we bij een locale familie blijven slapen.
Daar is geen internet en we komen overmorgen pas weer, laat in de middag terug in Puno.
Hopelijk zonder hoofdpijn. Dus dan horen jullie pas weer van ons.
Voor wie het wil weten we hebben al dagen geen alcohol op, dat schijnt niet echt handig te zijn op deze hoogte.

Groetjes Sandor & Anne-Marie.