De Alaska High way

Zo daar zijn we weer om jullie het een en ander te vertellen over onze Alaska trip.
Welnu onze laatste standplaats was aan een mooi meer in Canada. Hier hebben we vrienden van een het stel dat restaurant Blok 62 heeft in Breda. Anne Marie heeft voordat we weg gingen toch nog maar even een frisse duik genomen in het meer.
Na enkele dagen omzwervingen zijn we in Alaska aangeland. Maar dat ging niet zo maar. De Alaska Highway is af en toe en toch regelmatig onderhevig aan onderhoud. Dus veel oponthoud onderweg. Geeft de GPS aan dat het c.a. 4 uur rijden is blijkt het bijna 6 uur te zijn. Af en toe in konvooi rijden met een “pilot” wagen er voor zodat je niet te hard kunt. Dat gaat je toch niet lukken met al die gaten en gravel op de weg. En daar komt nog bij dat het het grootste deel van de dag nog regent ook. En dan zijn er van die ontzettende bikkels, diep respect voor hen, die zijn met de motor onderweg. En geen kleine afstanden de een komt uit Texas en gaat naat Alaska en weer andere komen uit New Jersey. Helemaal ingepakt op de motor, in de regen en gewoon gaan, Maar dat is nog niet alles er zijn zelf BIKKELS ja met een hoofdletter die hier met de fiets bezig zijn. Over afzien gesproken, dan zijn wij gelukkig met onze camper en een lekker droge plek en een bed en warm water. ( een beetje verwend zijn we wel natuurlijk). Er word gezegd dat rijden op de Alaska Highway een beproeving is. Dit is voor het voor sommig voor andere is het pure nostalagie.
De grens met de USA was vrij vlot genomen. Vragen ze o.a. Waar je al niet was geweest: Iran,Irak,Libie, Soedan, Somalie,Jemen enz, enz. Of je een terrorist bent of zo maar de douanier was wel aardig en meegaand. Vingerafdrukken en foto gemaakt. Stempel(tje) in je paspoort en we konden weer door. En jawel het werd zelfs droog. Onze overnachtings plek zou het plaatsje Tok ( spreek uit als Toek). Nou plaatsje is een groot woord hoor. Maar de camping was OK. water en stroomaansluiting en een biertje in de zon. Wat kan het leven dan simpel zijn. Hier ontmoeten we een opa uit Denver, hij gaat ieder jaar met een van zijn klein kinderen op motor trip. Hij vraag ons om Nederlandse munten. Hier maakt het ringen van, best leuk . We hebben hem ook maar uit gelegd dat de euro in meerdere landen in Europa word gebruikt en dat hij goed moet kijken wat er op zijn munten staat.
‘s Avonds zouden we in het motel vlak bij gaan eten. Nou dat was niet veel. Er stonden 2 bussen dus er was een buffet. Ja, nou wat zullen we daar van zeggen. Ze hadden ook geen liqor licence dus ook geen biertje erbij. Nou geen nood Anne Marie naar de overkant bier kopen bij de liqor store en klaar is kees. Het toetje was nog het beste. Ach, het scheelt een keer zelf koken en afwassen en het vult, maar best was het niet.
Maar jawel, het onbijt was zelfs inbegrepen bij de camping plek. Prima toch, koffie, thee, bagles en muffins, cornflakes. Prima geregeld dus. Daarna nog even tanken en boodschappen doen en dan onderweg richting Mantanuska glacier. En wat denk je, jawel het regent weer. Het heeft trouwens de hele nacht geregent. Het is c.a. 180 mijl naar de volgende slaaplocatie. Dit is c.a. 4 a 5 uur rijden. En zoals hier blijkt dat het ‘ s morgens regent en ‘s middags droog is. En wat denk je, de zon komt er bij en de wereld ziet er dan echt heel anders uit.
Bij onze eerste keus v/d overnachtingsplek aangekomen, keken wij elkaar aan en dachten dit is niet wat we ervan dachten dat het zou zijn. Grand View RV park. Grand View? Waar dan?
Dus dan naar 2e keus plek. Sheep mountain Lodge en RV Park. Ziet er beter uit. Er is een restaurant bij en een “Hot Tub” ! Lekker poedelen morgen dus. Vanavond gaan we als het goed is aan de steak of zo. De camper staat bijna aan de Alaska Highway 1, maar de rest maakt alles goed , vooral nu de zon weer is gaan schijnen.
Wat ons wel heel erg opvalt is dat we bijna geen wild hebben gezien. Tot nu toe staat de teller op 1 adelaar en 1 Grizzly beer en een coyote in de bosjes. En meer ook niet. Behalve dan de grond eekhoorntjes. Die blijven leuk en fotogeniek. Maar verder nog niks. Hopelijk komt het nog. We gaan er wel van uit tenminste.
Wat wel hebben ontdekt bij sheepmountian lodge, er is een auto scrap-yard met voornamelijk volvo”s in allerlei staat van verval. Een heerlijk foto object. Lekker struinen tussen de auto wrakken met een mooie achtergrond.

@ Lil, de laarzen zijn straks voor als we naar de SilverCreek Salmon lodge gaan. Het is daar namelijk nogal drassig en met lage wandelschoenen niet echt handig.