Lovina

Lovina.

Op donderdag 13 aug. zijn we vanuit Tulamben vertrokken naar Lovina. Een rit van een uurtje of 2. Het werd onderweg wel steeds groener. In Tulamben heeft Anne-Marie 4 duiken gemaakt. Ik heb daar niet gedoken omdat ik nog wat last had. Maar dat is nu zo goed als over.
Het hotel in Lovina is een beetje ouderwets maar wel aardig. We hebben een eigen “ bungalowtje” met TV, koelkast, AC. Alleen hebben ze hier geen internet. Maar de buren wel. Op de donderdagavond zijn we naar Spive Dive gelopen. 25 minuten!! We hadden maar onze logboeken en pasjes meegenomen. Daar aangekomen, konden we direct inschrijven voor een duiktrip de volgende dag naar Menjangan. Een eilandje voor de kust aan de west kant van Bali. We konden 2 duiken maken. Het was eerst een uurtje met de auto en daarna nog ca. een half uur met de boot. We werden netjes bij het hotel opgehaald en bij het duikcentrum hebben we alle spullen gepast. Bij het eiland aangekomen moesten we onze spullen opbouwen en met een rol achterover het water in. Het was mijn eerste duik in Bali dus ik was benieuwd hoe het zou gaan. Welnu, de gids had niet veel gezegd over hoe en wat we zouden gaan doen. Eigenlijk hadden we dit ook moeten vragen. We gingen naar 20 meter en het ging wonder boven wonder goed. Maar de gids moest de bus halen of zo. Hij had nogal haast. Ik probeerde nog wel wat foto's te maken maar als je even ergens bleef kijken was de groep al bijna weg. Dus niet echt een suc6. Na een tijdje had ik de gids het 100Bar (halve fles) teken gegeven. Normaal is dit het moment om om te draaien en weer terug te gaan. Wat schetst onze verbazing hij geeft het o.k. teken en zwemt door! Anne-Marie en ik kijken elkaar verbaasd aan en geven aan dat we nu toch echt terug zouden moeten. Om een lang verhaal kort te maken, ik was aardig pissed op de gids. Achteraf bleek dat de boot ons verder op weer zou oppikken. Dus ik was aardig over de rooie dat hij dat niet gezegd had. Ik heb de 2e duik dan ook niet gemaakt. Anne-Marie wel, en ja hoor die ziet dan weer van alles, een haai, een schildpad, een murene enz.enz.
Maar goed, eind goed al goed. Nadat we de duiken gelogd hadden en een welverdiende Bintang tot ons hadden genomen hebben ze ons naar het hotel teruggebracht. We waren nogal moe en hebben in het hotel gegeten en zijn daarna op het bed geploft en in slaap gevallen.
Vandaag zaterdag 15 – 08 hebben we een toer gemaakt door de omgeving van Lovina. Weer de bergen in de hitte uit. Lovina is namelijk erg warm en benauwd. Het waait namelijk niet en door de hoge vochtigheid is het erg bedrukkend. Na een korte rit kwamen bij de Git Git waterval. We moesten wel een eind lopen maar de warmte viel wel mee. En alles rook heerlijk, verse kruidnagel die in de zon lagen te drogen, verse vanille, en kaneel enz. enz. Allerlei kruiden dus. De waterval was wel een erg toeristische attractie dus als rechtgeaarde Nederlandse toerist ga je foto's maken van de waterval vanuit ieder hoek. Dan zelf er op als bewijs, dan Anne-Marie erop als bewijs. Ja je moet wat toch? Na de waterval gingen we naar een Hindoeïstische tempel aan het water. Dit is een schitterende locatie en we vielen met de neus in de boter want er was een zeer kleurrijke ceremonie aan de gang. Met veel offers en muziek. Het leek de Jostie band maar dan wel in de maat. Het paste er wel bij. Het was voor ons alleen niet duidelijk of het om een begrafenis, trouw, of een aanbiddings ceremonie was. Nadat we toch weer heel wat foto's gemaakt hadden maakten we ons op voor de lunch. En erg toeristische plek maar ja je moet toch wat eten. Na de lunch een vrij lange rit naar de “Hot Springs” . Dit zijn “ heilige thermale baden, en nog behoorlijk warm. (Hot Springs vandaar). Hier hebben we een half uurtje een “verjongingskuur” gedaan. Je schijnt hier van heilige bronnen jonger te worden. Ik voel me soms ff wat jonger maar meestal ook niet. Van de bronnen nog 1 plek en de toer was rond. We gingen naar een Boeddhistische tempel. Hier op Bali lopen 2 geloven samen, het Hindoeïsme en het Boeddhisme. Je ziet dan ook in de Boeddhistische tempel veel Hindoeïstische beelden en gebruiken. Het was wel aardig om te zien. Ik zweette me eigen te pletter en ik hoorde in de verte de bierflesjes al rammelen. Rond 17.00 waren we bij het hotel terug en hebben we 's avonds bij de buren gegeten.
Zondag 16 -08. Vandaag lekker niks doen bij het zwembad en jawel hoor ff niet opletten en in de zon in slaap vallen en je bent zo rood als een garnaal die net gekookt is.

's avonds naar het dorpje gelopen want we moesten nog wat flappen tappen. Wordt er gevraagd Engels of Indonesisch. Tik je Engels in en gaat dat ding dus in het Indonesisch verder. Nadat ik de goeie pincode had ingegeven en op goed geluk de toets “ giro” had ingedrukt wat denk je, jawel hij spuugt geld en ik krijg m'n pasje nog terug ook! Weer geluk gehad dus. Ja , zo leer je toch wat Bahasa. Volgens Olga en Hans (vrienden uit Breda) moesten we ook bij Kakatou gaan eten. Nou dat hebben we geweten. We moesten een uur op ons voorgerecht wachten! Onze ogen en wangen waren al aan het samentrekken. Maar eindelijk daar was het eten. Het eten was echt goed. De ober verontschuldigde zich later door te melden dat 2 koks ziek waren en dat het daarom zo lang duurde.
Maandag 17-08. Vandaag is het het “Onafhankelijkheids” dag. Voor vandaag hadden we de Dolfijnentoer geboekt. Dit betekende wel dat we om 5.15 op moesten! Het lijkt wel vroege dienst. Om 6.00 gingen we met die ranke bootje de zee op. We hebben in ieder geval de zonsopkomst meegemaakt. Dat dan weer wel. Wat de Dolfijnen betreft, ja en toch weer niet echt. Honderden van die bootje de zee op achter de Dolfijnen aan. We hebben er een paar gezien van veraf en dat was het wel zo'n beetje. Het rare is dat als de bootjes ze gespot hebben de dolfijnen weg zijn. (zou ik ook doen) maar ze blijven wel iedere dag terug komen. Verder hebben we vandaag geen plannen. Morgen gaan we lekker terug naar Ubud en woensdag naar onze vrienden in Nusa Dua. Ja en vrijdag morgen om 0.55 staat ons vliegtuig terug alweer te wachten.
Misschien dat we tussendoor nog een berichtje maken. We zien wel.
Luitjes tot zien en de groetjes Sandor en Anne-Marie.